β-2 qlikoprotein-I (apolipoprotein H) 326 amin turşusundan ibarət polipeptiddir. Əsasən trofoblast hüceyrələr, hepatositlər, endotelial hüceyrələr tərəfindən sintez olunur. Bu zülal molekulunun tərkibində hər biri təxminən 60 amin turşusundan ibarət beş domen (region, sahə) yerləşir. C-terminal sahədə yerləşən 5-ci domen hidrofob (suda həll olmayan) özəkdən və onu əhatə edən 14 ədəd müsbət yüklü amin turşu qalıqlarından ibarətdir. Bu amin turşu qalıqları vasitəsilə β-2-qlikoprotein-I zülalı hüceyrə membranında yerləşən mənfi yüklü fosfolipid (kardiolipin) molekulları ilə elektrostatik əlaqə yaradır. Bu əlaqə nəticəsində əmələ gələn β-2-GP-I və fosfolipid kompleksi plazmadakı antikardiolipin və anti β-2-qlikoprotein-I  autoanticisimlərləri (IgG/IgM) ilə birləşir. Buna görə də β-2-GP-I zülalı AFS-n (antifosfolipid sindromu) əsas antigeni hesab olunur. 

Antifosfolipid sindrom (AFS):

AFS immun sistemi tərəfindən orqanizmin öz hüceyrələrində (plazmatik membranda) yerləşən fosfolipid molekullarına qarşı anticisim sintez etməsi nəticəsində yaranan autoimmun patologiyadır. Bu sindrom zamanı qanın damar daxilində laxtalanması sürətlənir və müxtəlif kalibrli damarlarda (arteriya və venalarda) tromblar yaranır. Normada anticisimlər infeksion mənşəli antigenlərə qarşı sintez olunur. Bu patologiya zamanı isə əsasən endotelial hüceyrələrin, trombositlərin, trofoblast hüceyrələrin membranasındakı lipid-zülal kompleksinə qarşı sintez olunur və autoanticisimlər adlanır. Nəticədə pasientdə trombozla əlaqədar ağciyər emboliyası, böyrək çatışmazlığı, infarkt, insult kimi ağırlaşmalar, trombositopeniya, hamilə qadınlarda isə preeklampsiya və təkrari düşük kimi fəsadlar yaranır. AFS zamanı plazmada antikardiolipin anticisimləri (IgG/IgM), lupus antikoqluyantı və anti β-2-qlikoprotein-I anticisimləri (IgG/IgM) aşkarlanır. Normada qanda bu anticisimlər ya aşkarlanmır, ya da çox cüzi miqdarda mövcud olur.

AFS hər kəsdə yarana bilər. Lakin reproduktiv yaşdakı (uşaq dünyaya gətirə bilmə yaşı) qadınlarda bu sindroma daha çox rast gəlinir. Hamiləlik, hərəkətsizlik, piylənmə, cərrahi müdaxilə, hiperxolesterolemiya (qanda xolesterin miqdarının yüksək olması), oral kontraseptivlərin qəbulu bu sindromun yaranma ehtimalını artırır.

Pasientə AFS diaqnozu qoymaq üçün ən azı 1 (bir) klinik və 1 (bir) laborator kriteriya olmalıdır. Klinik kriteriya vaskulyar trombozlar (hər hansı orqan və toxumada arterial yaxud venoz tromboz) və hamiləlik patologiyası (təkrari düşüklər, dölün naməlum səbəbdən ölümü, ciddi preeklampsiya) hesab olunur. Laborator kriteriya isə anti β-2-qlikoprotein-I anticisimləri, antikardiolipin anticisimləri və ya lupus antikoaqulyantı hesab olunur. Bu anticisimlərin ən tez 12 həftə ara ilə iki dəfə müsbət olması AFS üçün təsdiqləyici nəticə olur və aralarında anti β-2-qlikoprotein-I anticisimləri AFS üçün daha spesifik və informativdir. Çünki kardiolipin anticisimləri və lupus antikoaqulyantı infeksion xəstəliklər, qırmızı qurd eşənəyi zamanı da aşkarlana bilər.

Nümunə: qan zərdabı

Nümunə həcmi: 1,0 mL

Minimal həcm: 0,5 mL (bu həcmlə müayinəni təkrar aparmaq mümkün deyil)

Konteyner: qırmızı/sarı qapaqlı birdəfəlik istifadə üçün nəzərdə tutulmuş plastik sınaq şüşəsi (gelli sınaq şüşələrinə üstünlük verilir).

Analiz götürüldükdən sonra 1 saat ərzində zərdab (plazma) hissə formalı elementlərdən ayrılmalıdır. Eritrosit və trombositlərin qan zərdabına (və ya plazmaya) qarışması yolverilməzdir.

Alternativ nümunə: plazma

3,2% natirum sitrat tərkibli (açıq-mavi qapaqlı sınaq şüşəsi)